Kübra Açar

bitlisbulten@gmail.com

Tatvan’da Neden Engelli Rampaları Dik ve Yüksek?

Anlaşılır gibi değil! Engellilerin açık alanda dolaşması istenmiyor mu yoksa?

Engelli arkadaşların toplumsal ve sosyal faaliyetlere katılmasını kolaylaştırmak gerekirken, tam tersi bir yapım gerçeğiyle karşılaşıyor bu şehrin bedensel engelli vatandaşları.

Çarşıda dolaşmak isteyenleri sırtınızda mı taşıyacaksınız?

Ya da; sizin burada ne işiniz var mı diyeceksiniz!

Bu şehirde bedensel engelli olmak bu kadar mı günah size göre?

Şunu kabul etmek durumundayız; bu hayatta engelli olmak nasıl bir yaşam gerçeği ise toplumda zihinsel ve bedensel engelli bireylerle birlikte yaşamak ta bir hayat gerçeğidir. Öyleyse ülkemizde bu gerçeğe göre yapılaşma ve sosyal alanların uygun olarak düzenlemesi zorunluluğumuz vardır. Ayrıca kültürel ve sanatsal faaliyetlerin yapıldığı salon ve açık alanlar için bu kaçınılmaz bir gerekliliktir.

Dahası, artık kurum ve kuruluşların binalarının girişinde tekerlekli sandalye bulundurma zorunluluğu olmalıdır. Gerektiğinde o kuruma gelen bedensel engelli bireyler baston kullanma yerine o tekerlekli sandalye ile kurum içerisinde dolaşabilmelidir.

Bazı rampaların oldukça dik veya yüksek yapılmış olması da ayrı bir sorun olarak kaydedilmelidir. Bu rampalar standart dışı olup sadece göstermeliktir.

Sağlıklı insanlar için iki adımlık yol, iki basamak merdiven diye tanımlanan yükseklik bir engelli için Kaf Dağı kadar erişilemez bir anlam ifade etmektedir.

Böyle durumlarda hep Süleyman Demirel’i hatırlarım. Demokrasilerde çareler tükenmez derdi. Bugünün Türkiye’sinde yapılamayan bir şey veya aşılamayacak bir engel yoktur. Yeter ki yönetilicilerimiz gerekli duyarlılığı ve ciddiyeti göstersinler.

Engelli olmak kişilerin kendi tercihi değildir; Yüce Allah'ın takdirindedir. Bir empati kuralım Tatvan'da zihinsel veya bedensel engelli olsaydınız gününüz nasıl geçerdi? Sabah erkenden kalktınız elektrikli sandalyeniz ile Tatvan ilçe merkezindeki bir lokantada çorba içecek isterseniz! Gidemezsiniz, çünkü kaldırımlardaki rampalar uygun değil. Araç yolu caddesini kullanmanız lazım, bu seferde bilinçsiz ve saygısız sürücülerin baskısına maruz kalıyorsunuz. Açıkçası her an ezile bilirsiniz. Bir tas çorba için ölümü göze alıp kararınızda ısrar ettiniz, dışarıdan  vatandaşlardan da yardım alarak her hangi bir çorbacıya ulaştınız, bu kez de engelliler için uygun masa yok, lavabo yok.

Minibüslerde engelli rampası var mı? Sosyal faaliyetlere engelli bir kardeşimiz katılmak istese, ibadet için bir camiye gitmek istese tekerlekli sandalyesi ile gidebilir mi? Biraz empati kurdum ve yaşama karşı karamsarlık sardı beni. Engelliler evlerinde pencere önünde dışarıyı seyretmek zorunda kalmasın, fikirlerimizle ve düşüncelerimizle onları biz o pencere arkalarına hapsediyoruz.

Bu sadece bir örnekti, özetin özeti; gerekli görülen her yere olması gereken eğimde engelli rampalarının yapılması artık bir zorunluluktur. Bunların hatırlatılması değil görülmesi gerekir. Asıl incelik buradadır.

Gerekenin yapılacağına inanıyoruz.